ارزیابی روش‌های تخمین میزان تبخیر برای مخزن سد ساوه (الغدیر)

در این تحقیق میزان تبخیر سالانه و ماهانه از دریاچه سد ساوه (الغدیر) توسط تعدادی از روش‌ها از قبیل روش بیلان آبی و استفاده از تشتک تبخیر، روابط تجربی، روابط نوع Penman، روش بیلان انرژی (BREB) و مدل CRLE به مدت 13 سال (1386-1374) برآورد گردیده  است. مقادیر تبخیر سالانه روش‌های مختلف مورد استفاده از مقدار حداقل 145 سانتی‌متر برای روش Debruin-Keijman تا مقدار حداکثر 175 سانتی‌متر برای روش CRLE آب‌های کم عمق متغیر می‌باشد. همچنین، الگو و تفاوت میانگین بلند‌مدت (13 ساله) ماهانه تبخیر حاصل از هر یک از روش‌های مورد استفاده در این تحقیق با نتایج روش بیلان انرژی به عنوان روش استاندارد متفاوت می‌باشد. روش‌هایی از قبیل روش Mass transfer ،Debruin، Penman،  Makkink، Papadakis و Priestley-Taylor دارای میانگین مقدار ماهانه تبخیر تقریباً برابر با روش BREB می باشند، ولی در این میان انحراف معیار روش‌های  Penman، Mass transfer و Priestley-Taylor بسیار کوچک می‌باشد و روش‌های ذکر شده دیگر دارای انحراف معیار نسبتاً زیادی هستند. همچنین، علاوه بر مدل CRLE که صلاحیت آن برای محاسبه تبخیر از مخزن سد ساوه رد شد، ر‌وش‌های  Thornthwaite، Hamon و Ryan-Harleman نیز دارای انحراف زیادی نسبت به روش استاندارد مورد استفاده می‌باشند.